UGIĘCIOMIERZ DYNAMICZNY FWD
Ugięciomierz dynamiczny FWD (ang. Falling Weight Deflectometer, rys. 1) jest obecnie najczęściej stosowanym urządzeniem do oceny nośności nawierzchni drogowych. Pozwala na pomiar czaszy ugięć nawierzchni pod zadanym obciążeniem (rys. 2). Po ustawieniu urządzenia w danym punkcie pomiarowym, na nawierzchnię opuszczana jest automatycznie płyta naciskowa (rys. 3) wraz z czujnikiem centralnym oraz czujniki znajdujące się na belce pomiarowej ustalonych odległościach. Z określonej wysokości wykonywany jest zrzut obciążnika o ustalonej wcześniej masie (maksymalny nacisk 120 kN). W wyniku działania obciążenia konstrukcja nawierzchni oraz podłoże ulegają odkształceniu sprężystemu na pewnym obszarze, którego wielkość jest zależna od wielkości zadanego obciążenia testowego oraz od sztywności badanej konstrukcji. Wielkości ugięć nawierzchni mierzone są zwykle za pomocą 7 - 9 czujników ustawionych w ściśle określonych odległościach od osi działania siły obciążającej (np. 200, 300, 450, 600, 900, 1200, 1500 i 1800 mm). Przebiegi procesów obciążenia i odkształcenia się konstrukcji są rejestrowane jednocześnie. Wyniki pomiaru czaszy ugięć wykorzystuje się do wyznaczenia, zazwyczaj metodą obliczeń odwrotnych (ang: back-calculation analysis) modułów sprężystości (lub sztywności) warstw konstrukcyjnych nawierzchni. Moduł sprężystości jest podstawowym parametrem w mechanistycznych analizach trwałości (nośności) konstrukcji nawierzchni drogowych.
Sterowanie tym urządzeniem jest automatyczne. Kierowca będący jednocześnie operatorem przy pomocy dodatkowych urządzeń (dystansomierz, kamera) dokonuje wyboru miejsca badania oraz kontroluje przebieg procesu pomiarowego. Aparat FWD jest sterowany przez procesor pokładowy, a poprawność wyników uzyskiwanych w trakcie pomiarów kontrolowana jest na bieżąco przez komputer pokładowy.
